8 Aralık 2010

DOLU DOLU 3 AYIMIZ BİTTİ....

Resimlere bakarken bile ne kadar değişip, hızlı büyüdüğünüzü görmek insanı alıp uzaklara götürüyor.
Hep derlerdi vakit nasıl geçecek bilemeyeceksin diye ve gerçekten çok doğru bir söz. Sizinle sabah nasıl olup akşam nasıl oluyor anlamıyorum. Ama her geçen gün sizinle aramızdaki bağ artıyor. Prensesimin  boncuk gözlerinde ki gülüşünü görmenin değeri hiçbirşeyle ölçülemez.Prensiminse, gülüşleri ve senin elini hiçbir zaman bırakmayacağım anne dercesine sıkı sıkı elimi tutuşunu anlatmak o kadar zorki.Pıtırcıklarım artık benim sesimi tanıyorlar.Hele uykudan uyanıp anneciğim uyandınız mı siz dediğimdeki gülüşleri harika.....
Oyuncaklarını tutabiliyorlar ve takip edebiliyorlar.Kızımsa karşına geçip konuştuğunda sana resmen karşılık veriyor.Oğlum iki elinle ses çıkaran oyuncaklarını kullanabiliyor.
Sizleri çokkkkk seviyorum canlarım....İki aşk arasında sıkışıp kalmak o kadar zor ki bazen nefes alamıyorum.....

3 yorum:

  1. gerçekten zaman hızla akıp gidiyor ebrucuğum. İnan bende Dorukhan ne zaman büyüdü de anaokuluna gidiyor diye düşünüyorum zaman zaman.. allah bahtlarını güzel yapsın...bir ömür yüzünden gülücükler eksik olmasın canım arkadaşım...

    YanıtlaSil
  2. Ahh o ikisinin arasında sıkışıp kalma derdi katlanarak artıyor. Bizimkilerin ikisi de beni al beni al diye göbeklerini şişiriyorlar. Biriyle oynarken diğeri bakıyor. Haksızlık ediyo muyum diye hep kendimi sorguluyorum...

    YanıtlaSil
  3. haklısın özgül inan ben şimdiden yaşıyorum ve galiba en çok bu yoruyor beni.
    Bu ara Deniz'ciğim erkekliğe ilk adımını atmış. allah daha güzel günlerini görmeyi nasip etsin.
    Şule'ciğim güzel dileklerin için çok sağol...

    YanıtlaSil